Ljubisa Samardzic-Smoki-Biografija
Filmografija Foto-album Video
Ljubisa Samardzic-Smoki
Rodjen je u Skoplju 19. XI 1936.godine. Sin rano umrlog rudara, još u gimnaziji povremeno radi da bi izdržavao porodicu. Studirao je prava, a potom je prešao na Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Bojan Stupica mu je pribavio stipedndiju Ateljea 212, ali je - privučen filmom (debi u IGRAMA NA SKELAMA, 1961, S.Weyganda) - na sceni igrao tek na samom početku karijejre. Pažnju kritike privlači već sledećom ulogom šarmantnog nespretnjakovića u PREKOBROJNOJ (1962) B.Bauera, a ugled učvršćuje 1963. filmovima PEŠČANI ZAMAK B.Hladnika, DANI A.Petrovića i DESANT NA DRVAR F.Hadžića. Za više reditelja igra glavne uloge u po nekoliko filmova: P. Đorđevića (DEVOJKA,1965; SAN, 1966; JUTRO, 1967, gde je za lik mladog partizana suočenog s tragedijama rata nagrađen na festivalu u Veneciji; PODNE, 1968; BICIKLISTI, 1970.). Nagradu Grand Prix u Nišu dobija za ulogu u filmu V. Bulajića BITKA NA NERETVI 1969. godine. Kroz gotovo trideset godina glumio je glavne i veće sporedne uloge u više od sedamdeset filmova različitih žanrova, najčešće u ratnima i komedijama, ali , u novije vreme, i u delima društvene problematike: LJUBAVNI ŽIVOT BUDIMIRA TRAJKOVIČA (D. Karaklajića, 1977.), SMRT GOSPODINA GOLUŽE ( Ž. Nikolić, 1982.), ŽIVOT JE LEP (B. Drašković, 1985), KUĆA PORED PRUGE (Ž. Dragojević, 1988., Zlatna arena za epizodnu ulogu u Puli) i dr. Naklonost publike stekao je gotovo isključivo na filmu, kako sam kaže, igrao je kod skoro svih jugoslovenskih reditelja; na televiziji je nastupao relativno malo ( glavne uloge u 4 televizijiskih serija: KUDA IDU DIVLJE SVINJE, DIMITIRIJE TUCOVIĆ, VRUĆ VETAR i POLICAJAC S PETLOVOG BRDA ). Na festivalu u Puli 1973 nagradjen je još Zlatnim arenama za glavne uloge u delima BOMBAŠI P.Golubovića i PREDSTAVA HAMLETA U SELU MRDUŠA DONJA K.Papića, 1980. godine za ulogu u filmu RAD NA ODREĐENO VREME M. Jelića i 1982. godineya rolu u filmu Ž. Mitrovića SAVAMALA, a Zlatnim arenama za epizodne uloge 1975. godine (CRVENA ZEMLJA, T. Jankovića i DOKTOR MLADEN M. Mutapčića) i 1977.godine za ulogu u ostvarenju G. Markovića SPECIJALNO VASPITANJE. Za svoju najbolju ranu ulogu - karijerista u ŠTIĆENICIMA (1966) V. Slijepčevića - nagrađen je prvom nagradom ( ex aequo ) u Nišu. Uloga borca Miluna u BOŠKO BUHI (1978) B. Bauera donosi mu Oktobarsku nagradu grada Beograda (1979); dobitnik je i Sedmojulske nagrade SR Srbije 1984. godine za glumačko ostvarenje u proteklih dvadesepet godina, te, tadašnjeg, najvišega priznanja Nagrade AVNOJ - a 1988. godine, inače ova nagrada je prvi put dodeljena jednom filmskom glumcu. Iako godišnje nastupa i u po nekoliko filmova, aktivan je i kao društveni radnik: bio je predsednik skupštine Republičke zajednice kulture Srbije, član Gradskog komiteta Beograda, predsednik SIZ - a kulture Beograda, predsednik " OFK " Beograd. Visok, mršav, naizgled nespretan, simpatičnog nastupa i glumački vrlo koncetrisan, posebno uspešan u stvaranju komičnih efekata, od svih jugoslovenskihglumaca najčešće je nagrađivan na pulskom festivalu, od početka karijere opstaje kao jugoslovenska verzija tipa - momka iz susedstva, mladića (kasnije zrelog muškarca) narodskoga porekla, domošljenog, pronicljivog, u osnovi čestitog, uprkos povremenim kompromisima na koje je u raznim okolnostima bivao prisiljen. Ovakvim karakternim osobinama koje Ljubiša Samardžić očito poseduje i kao ličnost i kao glumac, on sebi i dalje "obezbeđuje" veliku i trajnu popularnost.
